ჩემი მუსიკოსი
თვალებით მჭამ და სიტყვას არ მეტყვი,
ჭინკები ისე ურცხვად მრუშობენ,
წვიმის წვეთებეი ხტიან მინებზე
და მუსიკოსებს სმენას უხშობენ,
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
თვალებით მჭამ და სიტყვას არ მეტყვი,
ჭინკები ისე ურცხვად მრუშობენ,
წვიმის წვეთებეი ხტიან მინებზე
და მუსიკოსებს სმენას უხშობენ,
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
ჩემი ორეულის მდგმური ვარ
ოთახი დღითიდღე ცივდება,
ლამაზად მინდოდა მეცხოვრა
და მიმოვიფანტე მძივებად...
სიზმარი გულში რომ ყვავილობს,
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
ერთი ძველი ბლოკნოტი ვიპოვე...
გვერდებშემოფლეთილი...
სტუდენტობის დროინდელი ჩანაწერები ვნახე....
ერთად მეწვია სევდაც და დანანებაც....
სევდა იმ ლამაზი წლების....ყველაზე ბედნიერ ხანას რომ უწოდებენ ცხოვრებაში...
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
საღამო ნელ–ნელა მიიცავალა და მდუმარება ჩამოდგა...
თითქოს არაფერი მომხდებაო...
დღე ჩათავდა და სხვა რაღა უნდა მომხდარიყო...
ახალი დღის მოლოდინი...
თურმე ეს გვიანი საღამო ცხოვრებას შეაშფოთებდა...
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
ბევრჯერ მითქვამს,ჩემი ცხოვრება ნიჟარაა მეთქი...
დიდხანს,დიდხანს ვიბრძოლე ტალღებში...
ამაოდ გავურბოდი ქარიშხალს,დამდევდა და მიმორჩილებდა...
ვგრძნობდი,მის მრისხანე ამბორს გადავყვებოდი...
ხშირად ვტიროდი დაღუპული ხომალდების ბედისწერაზე...
ჩემ ფიქრებსაც ასე...უმისამართოდ მიერეკებოდა გრიგალი...
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
ქალაქში ერთი მეოცნებე გოგონა ცხოვრობდა...
ხატავდა თავისებურ ფერებს...
ფიქრობდა თავისებურად...
გრძნობდა თავისებურად...
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
ზეცა ისევ ჩამოიქუფრა.
ისევ წვიმს.
თითქმის ყოველღე მახსენდები...
მეფიქრება შენზე და წვიმაზე...
შენ გიყავრს წვიმა...მე – არა...
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
რა უბრალოდ ხდება ყველაფერი...დიდი განცდით ელოდები თუ რამოხდება შემდეგ...მალე ის შემდეგიც დგება და და ფიქრობ რომ ეს არაფერი ყოფილა...
კიდევ ელი შემდეგს...
კომენტარები [0] | სრულად ნახვა
ავტორი: სტუმარი |