ოთარ ჭილაძე

რაც არ ყოფილა, ის არც იქნება, მაგრამ რაც იყო, იქნება კვლავაც: გზა გაიხსნება, ან შეიკვრება, მომსვლელი მოვა, წამსვლელი წავა… მეც წავალ, ოღონდ ცოტაც მადროვეთ, ბარემ შევავსო ბოლო 

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

ბავშვი ვარ პატარა (ანა კალანდაძე)

შენ არ იცი და ვერასდროს გაიგებ,

რომ ერთმა გოგონამ ოცნებით გატარა,

აბა ძვირფასო, შენ მე რას გამიგებ

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

ვაჟა ფშაველა

არწივი ვნახე დაჭრილი,

ყვავ-ყორნებს ეომებოდა,

ეწადა ბეჩავს ადგომა,

მაგრამ ვეღარა დგებოდა,
.

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

ლადო ასათიანი

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

მირზა გელოვანი

მირზა გელოვანი – Mirza Gelovani (1917 – 1944)

ო, მაპატიეთ

ბედმა უცნობი გზით გამაქანა,
თქვენ დარჩით შორი… ცაზედაც შორი…
და როგორც კარტში აგურის ქალებს,
გქონდათ ქერა თმა და ყელი ბროლის.

მე გპირდებოდით, რომ დავბრუნდები,
რომ თქვენი თმები დამაბრუნებენ,
მაგრამ დღეები, როგორც ქურდები
ჩემს შეპირებას ანადგურებენ.

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

მესაფლავე (გალაკტიონი)

მესაფლავე, შენ ამბობ, რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება,
იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება?
ეჰ, არ მჯერა მე ეგ რაღაც... მომაბეზრე კიდეც თავი,
და შეწყვიტე, თუ ღმერთი გწამს, ეგ დაცინვა გულსაკლავი.
ვარდის თვეა, მაისია, ნორჩ ბალახებს სიო არხევს,
ხეებს ყვავილთ თეთრი გუნდი, როგორც თოვლი, ისე აწევს,

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

გალაკტიონი

მე და ღამე

ეხლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება, 
სიო, სარქმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება. 
მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იჩილებს ვერცხლის საბანს, 
სიო არხევს და ათოკებს ჩემს სარქმლის წინ იასამანს. 
ცა მტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი, 
ისე არის სავსე გრძნობით, ვით რითმებით ეს წერილი. 

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა 

(ნიკო გომელაური)

ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს
შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს.

აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია
აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია.

აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნარგავი
აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი.

კომენტარები [0] | სრულად ნახვა