ცხოვრება სევდასაც მოითხოვს...და ის მშვენიერია...მასაც თავისი სიღრმე აქვს,თავისი დელიკატურობა და თავისი გემო.

და უბედურია ის ადამიანი,ვისაც სევდის გემო არ გაუგია.ის უძლურია და თნ ძალიან უძლური.მის სიცილს აზრი არა აქვს, რადგან არ იცის ნამდვილი სიხარულისა და მხიარულების ფასი.მის სიცილს სიღრმე არა აქვს,რადგან სიღრმე მხოლოდ სევდიდან მოდის და არა მხიარულებიდან.

და თუ ისეთი ადამიანი იცინის,ვინც იცის,თუ რა არის სევდა,სწორედ მის სიცილს აქვს სიღრმე და ძალა.მის სიცილში არის რაღაც სევდანარები,მაგრამ მაინც უსაზღვროდ მხიარული...