შენ არ იცი და ვერასდროს გაიგებ,

რომ ერთმა გოგონამ ოცნებით გატარა,

აბა ძვირფასო, შენ მე რას გამიგებ

მე ხომ შენს თვალში ბავშვი ვარ პატარა.

მე ხომ შენს თვალში ბავშვი ვარ უმწეო,

რომელსაც ცრემლები გრძნობები ჰგონია,

რომელმაც არ იცის რა არის დარდი

და ჩემი ცრემლები ბავშური გგონია. 

მაგრამ მე კი სულ თავზე გევლები,

ვითარც მოზრდილ ხეს ნიავი დილის,

მაგრამ შენ რათ გინდა ცრემლები ბავშვის

ბავშვი ხომ უბრალო რამეზე ტირის.

შენ არ იცი და ვერასდროს გაიგებ,

რომ ერთმა გოგონამ ოცნებით გატარა,

აბა ძვირფასო შენ მე რას გემიგებ,

მე ხომ შენს თვალში ბავშვი ვარ პატარა...

#####

მე ლამაზი მეგობარი მყავდა,
თვალჟუჟუნა, წაბლისფერი თმებით. . .
ერთხელ მტრედმა მოუტანა ფრთები,
დამტოვა და ღრუბლებს გაყვა ცადა. . .
ღრუბლებს გაყვა. . . სად ვეძებო, სადა?
მე ლამაზი მეგობარი მყავდა,
თვალჟუჟუნა, წაბლისფერი თმებით. . .

######

ეს არის ჩემი მეგობრის სული –
თრთის და ციმციმებს, კრთება ნამივით...
აცვია თეთრი, სპეტაკი კაბა,
ხელში უჭირავს თეთრი ყვავილი...
აწვდის ვიღაცას თოვლისფერ ყვავილს...
ირგვლივ ყოველი თეთრია მისებრ...
ვუახლოვდები...
- ბავშვი არ იყო,
არ მომეკარო, მივდივარ ისევ!-
და ყვავილების ზღვა არი ირგვლივ
და გაზაფხულის ნიავქარივით
მიფრინავს ჩემი მეგობრის სული,
მიაქვს ზეცისკენ თეთრი ყვავილი...

#####

ვაჟაო, დილის მზის სხივო,
ხან მთებზე ნისლთა დინებავ,
შუაფხოდან რომ მიდიხარ,
გული რად გაგეტირება?
შენ თუ არ იცი მიზეზი,
აბა, ვის ეცოდინება?
გადმოდი, გადმოაშუქე
ლურჯ თხილიანას კალთები.
რა დაშავდება? არც რაი:
გნახავ და... გამეხარდები!

####